Biogramy zmarłych kapłanów pracujących w Parafii św. Józefa w Konstancinie Jeziornie.
bp Wincenty Tymieniecki
ks. bp Wincenty Tymieniecki – urodził się w Piotrkowie Trybunalskim 19.03.1871 w rodzinie ziemiańskiej. Ukończył gimnazjum w Częstochowie. Wstąpił do WMSD w Warszawie w 1890. Dnia 6.01.1895 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk abpa Popiela, który powołał go na swojego kapelana sekretarza. Pracował jako wikariusz i prefekt w Skierniewicach, Łodzi i Warszawie. Był proboszczem w Słomczynie pod Warszawą od 1902 roku. W tym czasie staraniem księdza Tymienieckiego wybudowano kościół w Jeziornie. W 1909 został mianowany proboszczem nowo erygowanej parafii św. Stanisława w Łodzi. Od 1915 r. piastował urząd dziekana łódzkiego. W czasie I wojny światowej stanął na czele Komitetu Niesienia Pomocy Biednym, zebrał na rzecz biednych i opuszczonych, do sierpnia 1915, sumę 5 mln rubli. Od czasu powołania diecezji łódzkiej 10.12.1920 pełnił funkcję wikariusza generalnego. Bullą papieską z dnia 11.04.1921 został powołany na pierwszego łódzkiego biskupa. Sakrę biskupią przyjął 29.06.1921 z rąk kard. Aleksandra Kakowskiego. Zorganizował struktury administracyjne diecezji łódzkiej: sąd, kurię, seminarium oraz kapitułę katedralną. Rozwinął działalność charytatywną i oświatową wśród robotników. Zmarł 10.08.1934 roku.
ks. Stanisław Pancer – urodził się 29.07.1899 w Słobódce na Podolu z rodziców Seweryna i Marii z d. Szafrańskiej. Po ukończeniu w 1918 gimnazjum filologicznego w Odessie wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął dnia 10.02.1924 z rąk ks. bpa Stanisława Galla w katedrze warszawskiej. Pełnił obowiązki wikariuszowskie w parafiach: Siennica (1924?-925), Słomczyn (1925-1926), św. Wawrzyńca w Warszawie (1926-1928), św. Floriana na Pradze (1928), św. Aleksandra (1928-1930). Od 1.09.1930 do 18.04.1937 był pierwszym rektorem kościoła filialnego i prefektem szkoły w Jeziornie Fabrycznej. Od 18.04.1937 do 3.01.1955 był administratorem parafii Zaborów, później do 24.06.1960 parafii Wiązowna. Kolejną placówką było Nowe Miasto nad Pilicą, gdzie obok obowiązków proboszczowskich, pełnił urząd dziekana bialskiego. Zmarł w dniu 7.02.1965. Ksiądz Pancer był członkiem Kolegium Wydziału Duszpasterstwa. W latach 1958-1964 był przewodniczącym, a następnie członkiem Sekcji Misjonarzy Archidiecezji Warszawskiej.
ks. Ryszard Jan Paciorkowski – przyszedł na świat 9.02.1908 w Sochaczewie. Egzamin maturalny złożył w gimnazjum A. Mickiewicza w Warszawie w 1926 roku. Wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie, gdzie rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne (1926-1930), które kontynuował na Wydziale Teologii Katolickiej UW (1930-1933). Uzyskał tytuł magistra teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 20.12.1930. Pracował jako: kapelan Zakładu Wychowawczego w Płudach koło Warszawy (1933-1935), prefekt w Grodzisku (1935), prefekt w Warszawie (1935?1937). Od 1.05.1937 do 1.12.1956 był rektorem w Jeziornie Fabrycznej. Po wojnie wrócił na Uniwersytet Warszawski, gdzie od 01.09.1946 pełnił obowiązki st. asystenta przy katedrze apologetyki. Tytuł doktora otrzymał w 1949 na podstawie rozprawy Metoda empiryzmu eklezjologicznego. Habilitację otrzymał w 1951 za rozprawę Chrześcijaństwo w apologetycznej myśli św. Augustyna. Kolejnymi etapami w karierze naukowej było: docentura (1954), profesor nadzwyczajny (1956), profesor zwyczajny (1974), prodziekan Wydziału Teologii ATK (1954-1962), kierownik katedry i Zakładu Apologetyki, profesor WMSD od 1956. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Teologicznego. Współredagował Collectanea Theologica. W 1974 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł w 1981 roku.
ks. Jarosław Zaleski – syn Adama Tytusa i Florentyny z Błockich, urodził się 3.03.1909 w Kołbaniach na Wołyniu (powiat Sarny). Nauki pobierał w domu rodzinnym i gimnazjum rosyjskim w Kowlu. W 1917 wstąpił do gimnazjum polskiego w Żytomierzu, naukę od 1919r. kontynuował w gimnazjum w Łucku. Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1925r. w Ostrogu na Wołyniu. W latach 1925-1931 studiował filologię polską na wydziale humanistycznym UW. Po otrzymaniu w czerwcu 1931 tytułu magistra filozofii, rozpoczął pracę w państwowych seminariach nauczycielskich (od 01.01.1932). Od 1934 pracował w szkołach prywatnych. Po rozpoczęciu wojny i zamknięciu szkół prywatnych przeniósł się do Żyrardowa, gdzie pracował jako nauczyciel prywatny. We wrześniu 1940 wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie. Dnia 4.06.1944 w katedrze warszawskiej przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w parafiach: Przybyszew (1944-1945), Wilanów (1945), Lubania (1945-1946), prefekt w Żbikowie (1946-1948), prefekt-wikariusz w Nowym Dworze (1948-1950), Narodzenia NMP w Warszawie (1950-1951), Dzieciątka Jezus w Warszawie (1951-1952), prefekt szkół na terenie parafii Najświętszego Zbawiciela w Warszawie (1952-1956). Od 1 grudnia 1956 był rektorem kościoła w Jeziornej. Funkcje tę pełnił do 23 marca 1957r., kiedy to został administratorem tejże placówki. Na tym stanowisku pracował do 18.06.1982 r. Po przejściu na emeryturę został rezydentem w Jeziornej. Zmarł 23.10.1987 roku.
ks. Stanisław Zaleski – syn Adama Tytusa i Florentyny z Błockich, urodził się 16.03.1914 w Kołbaniach na Wołyniu (powiat Sarny), diecezja łucka. W 1929 ukończył szkołę podstawową we Włodzimierzu. Dalszą edukację, w latach 1929-1935 kontynuował w gimnazjum o profilu humanistycznym w Sarnach. Po otrzymaniu świadectwa maturalnego wstąpił do seminarium duchownego w Łucku. Wybuch II wojny światowej zmusił go do przerwania studiów i powrotu w rodzinne strony. Przerwaną formację seminaryjną podjął w Sandomierzu w lutym 1944 r. Dnia 16.12.1945 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Jana Lorka. Wyświęcony został do służby w diecezji łuckiej. Nie mogąc podjąć pracy w rodzinnych stronach, przyjechał do archidiecezji warszawskiej. Pracował jako: kapelan kaplicy szkoły gospodarczej w Nowym Przybyszewie (1946-1947), wikariusz w Przybyszewie (1947-1954), wikariusz w par. św. Floriana w Warszawie (1954-1957). W tym czasie jego brat ks. Jarosław Zaleski, proboszcz parafii św. Józefa w Jeziornie Fabrycznej, starał się o przeniesienie go do siebie licząc na jego pomoc. Ksiądz Stanisław od marca 1957 do 1963 pracował w Jeziornie, najpierw jako prefekt, później (od 1960) jako wikariusz. W latach 1947-1951 studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1960 na Akademii Teologii Katolickiej. Uzyskał tam dnia 23.10.1973 stopień magistra prawa kanonicznego. Dnia 12.04.1960 został inkardynowany do archidiecezji warszawskiej. W 1975 roku otrzymał godność kanonika gremialnego kapituły łuckiej. W latach 1963-1978 pracował w Sądzie Metropolitalnym, rezydując w tym czasie najpierw w parafii św. biskupa Stanisława na Woli, a od 1968 w hospicjum „Roma”. Ze względu na chorobę nóg w 1978 został zwolniony z obowiązków w Sądzie i zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Otwocku. Zmarł 6.05.1980 w Otwocku. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Jeziornie Fabrycznej. Ks. Stanisław został pochowany na cmentarzu w Skolimowie.
ks. Waldemar Mazgajski – syn Franciszka i Wandy, urodził się 12.01.1951 w Czerwonej Niwie. Święcenia kapłańskie przyjął w Archikatedrze Warszawskiej dnia 8.06.1986 z rąk ks. kard. Józefa Glempa. Pracował jako wikariusz w parafiach: Bedlno (16.06.1986-25.09.1986), Krośniewice (25.09.1986-10.06.1987), Jeziorna Fabryczna (10.06.1987-21.06.1990). Podział Archidiecezji Warszawskiej w 1992 zastał go w Skierniewicach w parafii św. Jakuba, gdzie pracował od czerwca 1990 roku. Zmarł w 2002 r. będąc kapłanem diecezji łowickiej.
ks. Adam Gryz – syn Aleksandra i Konstancji z d. Lech, przyszedł na świat w miejscowości Świerk koło Otwocka parafia Karczew 25.09.1945. Uczył się w szkole podstawowej w Jabłonnej, później w liceum ogólnokształcącym w Otwocku, skąd po dwóch latach przeniósł się do Technikum Przemysłu Cukierniczego w Warszawie, gdzie w 1965r. złożył egzamin maturalny. W 1965 wstąpił do Seminarium Warszawskiego. Po trzecim roku odbył służbę wojskową w latach 1968-1971. Dnia 24.06.1973 został wyświęcony na kapłana. Pracował jako wikariusz w parafiach: Jeziorna (25.06.1973-15.05.1976), Żyrardów (1976), urlop zdrowotny (1976-1981), Ząbki (1981-1982), MB Częstochowskiej w Warszawie (1982-1983), Wawrzyszew Chomiczówka (do swojej śmierci 06.09.1983). Został pochowany na cmentarzu w Śródborowie.
ks. Stanisław Tomaszewski – syn Ludwika i Weroniki z d. Więcławek urodził się 3.11.1933 w Grabowie koło Żychlina. Święcenia kapłańskie przyjął 25.06.1961 w Warszawie. Pracował jako wikariusz w Postoliskach, Podkowie Leśnej, Kutnie (par. św. Wawrzyńca) i Warszawie (w Wilanowie, par. św. Rodziny na Zaciszu i Narodzenia NMP). Obowiązki proboszcza sprawował w parafiach: Imielno, Głogowiec (1971-1982), Jeziorna Fabryczna (1982-1985), Warszawa, par. Dzieciątka Jezus na Żoliborzu (1985-1986), Ursus Gołąbki (1986-2005). W Głogowcu doprowadził do koronacji obrazu Matki Bożej Głogowieckiej. Dnia 14.09.1975 Prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński nałożył Matce Bożej koronę ofiarowaną przez papieża Pawła VI. Był wicedziekanem dekanatu piaseczyńskiego w latach 1981-1983 oraz ursuskiego od 1991. W 2005 roku przeszedł na emeryturę i pozostał w parafii jako rezydent. Zmarł 1.02.2010 po ciężkiej chorobie. Ciało spoczęło na cmentarzu parafialnym w Gołąbkach.